Хөрөнгө оруулалтын эцсийн шийдвэрийг ойрын хугацаанд гаргах асуудлыг хойшлуулах шалтгаан болж байж магадгүй өрсөлдөхүйц төслүүдтэй зэрэгцэн, Дулааны 5-р цахилгаан станц (ДЦС5) хэмээн нэрлэгддэг 450-МВ-ын дулаан болон цахилгаан хосолсон шинэ гол станцын хэрэгжилтийн асуудал тодорхой бус байсаар байна. Оксфорд Бизнес Групэд ярилцлага өгч байсан гадаадын оролцогчид технологи болон тусгай мэргэжлийн ур чадварыг санал болгох сонирхолтой хэвээр байна. Гэвч төсөл хэрэгжих чадварын талаар дотроо маргаантай байгаагийн улмаас уг явц зогсонги байдалд орсон шиг байна.
Эрчим хүчний дэд бүтэц хангалттай бус мөн ханган нийлүүлэлтийн сүлжээнд цаашлаад хязгаарлалт үүсэхээс сэргийлэхийн тулд цахилгаан үүсгүүрийн илүү хүчин чадлыг суурьлуулах шаардлага байгааг бүх намууд хүлээн зөвшөөрч байгаа. Нийслэл болон хүн амын ихэнх хувьд үйлчилж байдаг Төвийн эрчим хүчний системийн (ТЭХС) хувьд цахилгаан үүсгүүрийн иж бүрдлүүд нь хуучирсан, маш их хэмжээний бохирдол үүсгэдэг: ДЦС2 1961 онд, ДЦС3 1968 онд баригдсан, ДЦС4 1983 онд, Дархан 1965 онд, Эрдэнэт 1987 онд баригдсан. ДЦС4 ойролцоогоор 40%, ДЦС3 38%-ийн бүтээмжтэй ажилладаг.
Уул уурхайн төслүүд ар араасаа цуварч, эдийн засгийн ерөнхий үйл ажиллагаа түүнийг нь дагахын хирээр эрэлт хэрэгцээ эрс нэмэгдсэн гэж үздэг. Төсөлдөө мөн цахилгаан станц барихаар тусгаад буй Професи Көүл (Prophecy Coal)-ийн 2013 оны 5-р сарын тайланд дурдсанаар бол 2013 онд гэхэд Монгол улс 100 МВ-ын дутагдалд орно, харин 2014 онд 228 МВ, 2015 онд 425 МВ, 2016 онд 525 МВ. ТЭХС болон Баруун бүсийн эрчим хүчний систем (ББЭХС) Оростой 220-кВ болон 110-кВ-ын шугамаар харилцан холбогдсон байдаг гэвч тийм цахилгаан үнэтэй бөгөөд урт хугацаанд үүсэх дутагдлыг нөхөж чадахгүй юм.
2012 оны 2-р сард Төрийн өмчийн хорооноос (ТӨХ) ДЦС5-ийн талаарх санал хүлээн авах хүсэлт гаргасан ба 2 консорциумаас үнийн санал хүлээн авсан байна: Самсунг С&Т ба Солонгосын Өмнөд цахилгаан Ко; болон Францын ЖиДиЭф Суэз, Солонгосын ПОСКО Эрчим хүч, Японы Сожиц Корп, Монголын Ньюком (30:30:30:10). 2011 оны 6-р сард Азийн хөгжлийн банк Засгийн газрын зөвлөхийн байр суурьтай орж ирсэн ба тухайн жилийн 7-р сард ТӨХ нь ЖиДиЭф групэд хамгийн таатай үнийн санал өгсөн гэж мэдэгдсэн байна.
Энэ хооронд 2012 оны 6 сард сонгуулиуд явагдаж, эвслийн засгийн газар 8-р сард байгуулагдав. Үүний дараа уг тендер ТӨХ-ноос шинэ яам болох Эдийн засгийн хөгжлийн яам руу шилжив. Мөн Эдийн засгийн хөгжлийн яам болон Эрчим хүчний яамны хооронд Хамтарсан ажлын хэсэг байгуулагдав.
10-р сард санал болгосон ДЦС5-ын байрлал ДЦС3-ын газар луу Улаанбаатар хотын зүүн зүгт шилжив. 12-р сард энэ нь өөр байрлал руу дахин өөрчлөгдсөн байна. Шуудхан хэлэхэд, энэ нь уг хэргийг аз туршихад хүргэж болох байлаа, үүнд өнөөгийн нүүрсээр галладаг станцыг орлуулахаар ашигласан тохиолдолд л олон улсын болон олон талт дэмжлэгийг нүүрсээр галладаг станцууд гол төлөв авч чаддаг. Уг хэрэгтэй ойр байдаг нэгэн эх сурвалжийн дурдсанаар бол ДЦС5-ыг дахин байрлуулах нь саналаа өгсөн оролцогчдыг үргээхгүй ажээ.
2013 оны 2-р сард, хамтарсан ажлын хэсэг санал өгсөн хоёрыг эцсийн байдлаар хамгийн сайн үнийн саналаа өгөхийг хүсчээ. Хэвлэл мэдээлэлд дурдсанаар бол ЖиДиЭф-ийн консорциумыг илүүд үзсэн хэвээр байгаа ба 3- сард Ажлын хэсгээс гаргасан тайланд мөн ижил зүйл дурджээ. Гэвч тухайн сард Ерөнхий сайд Норовын Алтанхуяаг олон нийтэд хандан мэдэгдэл хийхдээ уг асуудал огт хэрэгжихгүй байж ч магадгүй ажээ. Тэрээр шинэ ДЦС бол шийдлийн гарц биш бөгөөд; улмаар уурхайн аманд барих шийдлийг илүүд үзсэн байна.
Чандганын цахилгаан станц бол 1 тэрбумаас илүү тоннын нөөцтөй Чандганын уурхайн дэргэд баригдахаар төлөвлөсөн 4х150-МВ-ын төсөл юм. Тус ордыг эзэмшдэг Канадын компани болох Професи Коул үүнийг боловсруулжээ. Тус Груп цахилгаан станц барих зөвшөөрлийг хэдүйнээ авсан ба тус засгийн газарт цахилгаан эрчим хүч худалдан авах гэрээний өргөдлөө өргөн барьсан байна. Өөр нэгэн төсөл болох Хятад улс руу цахилгаан эрчим хүч зарж, дотоодын сүлжээнд ханган нийлүүлэлт хийх Шивээ Овоогийн уурхайн дэргэд баригдах 4800-МВ-ын цахилгаан станцын төслийг 2008 оноос хойш хэлэлцэж байгаа ажээ.
Засгийн газарт хийсэн танилцуулгадаа ЖиДиЭф консорциум нь ДЦС-ын төсөл бол тус улсын хувьд хамгийн ойлгомжтой шийдэл ажээ. Энэ нв зөвхөн бүтээмж өндөр (60%-д) ба цэвэр төдийгүй Дэлхийн Банкнаас тогтоосон стандартын хэмжээнд буюу түүнээс доош хэмжээний ялгаруулалттай боловч уурхайн аманд барих төсөлтөй харьцуулбал хэд хэдэн тодорхой давуу талуудыг санал болгож байгаа. Уурхайн аманд барих цахилгаан эрчим хүчний станцад өндөр хүчдэл, тогтмол-гүйдэл бүхий дамжуулалтын шугам суурьлуулах шаардлагатай бөгөөд энэ нь үнэтэй бөгөөд холын замыг туулсны эцэст эрчим хүчний алдагдалд хүргэж болзошгүй. ЖиДиЭф консорциумын маргаж байгаагаар бол энэ нь мөн Улаанбаатар хотод цахилгаан эрчим хүч болон дулааныг хоёуланг нь үйлдвэрлэн нийлүүлэх боломжийн хувьд давуу тал багатай юм гэжээ. Хэрэв засгийн газар уурхайн аман дээрх шийдлийг сонговол ДЦС5-ын шууд хангаж чадах байсан дулааныг нийлүүлэхийн тулд хотод зөвхөн дулаан ялгаруулдаг бойлерийг урсарч байрлуулах хэрэг гарна.
4-р сарын эхээр хамтарсан ажлын хэсгийнхэн хоёр консорциумыг хамтран ажиллахыг зөвлөсөн боловч Японы Олон улсын хамтын ажиллагааны банк болон Европын сэргээн босголт хөгжлийн банк зэргийг хамарсан зарим зээлдүүлэгчдийн хатуу заасан шаардлагуудаас үүдэх боломжгүй зүйл юм. Тендерийн өрсөлдөхүйц, ил тод байдлын үйл явцын хүрээнд тухайн төсөл ялаагүй л бол тэд оролцох боломжгүй юм. ДЦС5 төслийн хувьд стратегийн ашиг сонирхол бүхий гадаадын ажиглагчдын хувьд бол хуучин засгийн газрын үед санаачилсан төслүүдийн үндэслэл болон нарийвчлалыг анхааралтай нягтлан шалгах хүч тэнцвэржүүлэх хүндхэн асуудалтай шинэ засгийн газар нүүр тулж байгаа байдлыг хүлээн зөвшөөрч байгаа. Үүний зэрэгцээ Монгол улс эрчим хүч, уур уурхай зэрэг чухал салбаруудад Гадаадын хөрөнгө оруулалтыг татах тал дээр сүүлийн үед тэмцэлдэж байсан нь гадаадад түүний нэр хүндийн асуудалд хүргэж байгаа. Хөрөнгө оруулагчдын итгэл үнэмшлийн асуудал санаа зовоохын зэрэгцээ цахилгаан эрчим хүчний гол төслүүдийг цаашид улам хойшлуулах нь засгийн газрын зүгээс зайлсхийхийг хичээж буй цахилгаан эрчии хүчний дутагдалд хүргэж магадгүй юм.
Mongolia: Another possible CHP5 delay
Delivery of a key new 450-MW combined heat and power plant known as CHP5 continues to face implementation uncertainties, with competing projects likely causing a delay in the final investment decision in the near term. Foreign participants who spoke to OBG remain interested in offering technology and expertise. However, progress appears to be stalling as a result of an internal debate over project viability.
All parties recognise that the energy infrastructure is inadequate and more power generation capacity needs to be installed to avoid a crunch in supply further down the road. In the Central Energy System (CES), which serves the capital and most of the population, the generation units are outdated and overly polluting: CHP2 was built in 1961, CHP3 in 1968, CHP4 in 1983, Darkhan in 1965 and Erdenet in 1987. CHP4 is estimated to be about 40% efficient and CHP3 38%.
A jump in demand is seen as mining projects come on-line and as general economic activity follows. According to a May 2013 report by Prophecy Coal, which also has a power plant in planning, Mongolia will be 100 MW short in 2013, 228 in 2014, 425 in 2015 and 525 in 2016. The CES and the Western Energy System are connected to the Russian grid via 220-kV and 110-kV lines, respectively, but that electricity is expensive and cannot make up for long-term shortfalls.
In February 2012 the State Property Committee (SPC) issued a request for proposals for CHP5 and received bids from two consortia: Samsung C&T and Korea Southern Power Co; and France’s GDF Suez, Korea’s POSCO Energy, Japan’s Sojitz Corp and Mongolia’s Newcom (with a planned 30:30:30:10 split). The Asian Development Bank came on board as an advisor to the government in June 2011, and in July that year the SPC informed the GDF group that it was the preferred bidder.
Meanwhile, in June 2012, elections were held, and a coalition government was formed in August. After that, tendering was moved from the SPC to the Ministry of Economic Development, a new ministry. A joint working group was also formed between the Ministry of Economic Development and the Ministry of Energy.
In October, the proposed location of CHP5 was moved from the CHP3 site to an area in the east part of Ulaanbaatar. It was changed again in December to another location. Strictly speaking, this could have put the deal in jeopardy, as coal-fired plants can usually get international and multilateral support only if they are used to replace an existing coal plant. However indications are, according to a source close to the deal, that the re-positioning of CHP5 would not scare away the committed participants.
In February 2013 the joint working group asked both bidders to submit their best and final offers. Press reports indicated that the GDF consortium was still favoured, and in March the working group issued a report saying much the same. However, Prime Minister Norovyn Altankhuyag made public comments that month that suggested the deal may not happen at all. He said that a new CHP was not the way to go; he preferred a mine-mouth solution.
Chandgana Power is a planned 4×150-MW project next to the 1bn-plus-tonne Chandgana mines. It is being developed by Prophecy Coal, the Canadian company that owns the mines. The group has already received permission to build the power plant and has submitted its power purchase agreement application to the government. Another project, a 4800-MW plant at the Shivee-Ovoo mine that will sell power to China and supply the domestic grid, has been in discussion since 2008.
In presentations to the government, the GDF consortium has argued that the CHP project makes the most sense for the country. It is not only more efficient (at 60%) and clean, with emissions at or under standards set by the World Bank, but it also offers a number of clear advantages over a mine-mouth project. A power plant at a mine site requires laying high-voltage, direct-current transmission lines, which are expensive and will result in the loss of energy over distance. It would also, the GDF consortium argues, lack the advantage of being able to produce both electricity and heat for Ulaanbaatar. If the government chooses a mine-mouth solution, a heat-only boiler will have to be constructed in the city to provide the heat that CHP5 would provide directly.
In early April, the joint working group suggested that the two consortia work together, but this is not possible due to the strict requirements of some of the lenders, including the Japan Bank for International Cooperation and the European Bank for Reconstruction and Development. They cannot be involved unless the project was won in a competitive and transparent bidding process. Foreign observers with a strategic interest in CHP5 project recognise that the new government faces a difficult balancing act of scrutinising the rationale and details of projects that were initiated under the old government. At the same time, it faces a credibility test abroad, with Mongolia struggling recently to attract FDI into key sectors such as energy and mining. Apart from weighing on investors’ confidence, further delays in delivery of key power projects will likely result in power shortages that the government is trying to avoid.
Read More from OBG
